Argentyna, połowa lat 70. Prawnik Claudio o poczciwej twarzy znanego z Juliety i Porozmawiaj z nią Darío Grandinettiego wdaje się awanturę w restauracji. W wyniku sporu o miejsce przy stoliku dochodzi do strzelaniny. To nie jedyny raz, kiedy ekran zapłonie czerwienią. Film ukazuje bowiem czasy rządów prawicowej dyktatury wojskowej, która podczas tzw. brudnej wojny słynęła z aresztowań, tortur i morderstw, a przede wszystkim z desaparecidos – zniknięć niewygodnych jednostek potajemnie zabijanych przez władze. Ale nie tylko przez nie. W Rojo – trzecim pełnometrażowym filmie Benjamína Naishtata, nagrodzonego na Nowych Horyzontach za Historie strachu – sytuacja polityczna stanowi jedynie tło. Ważniejsze od działań reżimu jest to, jak atmosferę w kraju wykorzystują zwyczajni Argentyńczycy, którzy w innych okolicznościach byliby zapewne wzorowymi obywatelami. Na uwagę zasługują efektowne zdjęcia brazylijskiego operatora Pedro Sotero znanego z Aquariusa.
Urodzony w 1986 roku w Buenos Aires, gdzie ukończył szkołę filmową i do dziś mieszka. W latach 2009-2011 korzystał z rezydencji w Narodowym Centrum Sztuki Współczesnej Le Fresnoy we Francji. Po sukcesach pokazywanych w Cannes i Rotterdamie filmów krótkometrażowych zrealizował głośny debiut Historia strachu (Nagroda FIPRESCI na 17. MFF Nowe Horyzonty). Rok później pokazał w Locarno El movimiento. W 2018 roku jego kolejny film Rojo zdobył aż trzy nagrody na MFF w San Sebastián – za najlepszą reżyserię, zdjęcia oraz kreację aktorską.
2010 El juego / The Game (short)
2014 Historia strachu / Istoria del miedo / History of Fear
2015 El movimiento / The Movement
2017 Rojo